Η ιστορία του πυρηνελαιουργείου στο Ντίπι

Δεκαετία του ’50.Στην εσωτερική αυλή του πυρηνελαιουργείου της Ελαιουργίας της Ελλάδας (ΕΤΕΛ) στο Ντίπι.Συνεργείο εργατών αυλής,από την Συκούντα, Ίππειος και Κάτω Τρίτος.Η δουλειά τους ήταν να ξεφορτώνουν τον ελαιοπυρήνα που έφερναν τα φορτηγά αυτοκίνητα σε σακιά, από τα ελαιοτριβεία . Τότε τα αυτοκίνητα δεν είχαν μηχανισμό ανατροπής. 

 Αλλο συνεργείο εργατών ήταν αυτό που έκανε την μεταφορά του πυρηνόξυλου στην εξωτερική αυλή, όταν άδειαζαν τα καζάνια, μετά την εκχύλιση των ελαιοπυρήνων από το ελαιουργείο.Η δουλειά αυτή έπρεπε να γίνει σύντομα και γρήγορα και με βροχή και με κρύο.Η μεταφορά γινόταν με βαγόνια, πάνω σε ράγες που τα έσπρωχναν και τα άδειαζαν πάνω σε μεγάλους σωρούς «μπιζάνι» και όταν έβρεχε καταβούλιαζαν μέχρι το γόνατο.

 Στο εργοστάσιο λειτουργούσε: Ελαιουργείο.Εδώ γίνονταν η εκχύλιση των ελαιοπυρήνων και η εξαγωγή του πυρηνέλαιου, που από δω πήγαινε στις δεξαμενές.Παλιά η εκχύλιση γίνονταν με διθειούχο άνθρακα, επικίνδυνο και ανθυγιεινό(υπήρξαν ελαιουργοί που μετά από χρόνια προσβλήθηκαν από καρκίνο).Μετά χρησιμοποίησαν άσπρη, καθαρή βενζίνη. 

 Ραφινερί.Εδώ καθάριζαν το λάδι, το λαμπικάριζαν και έβγαινε το ραφινέ λάδι(λαμπίκος).

 Χημείο.Γίνονταν αναλύσεις και έβλεπαν την απόδοση των ελαιοπυρήνων σε πυρηνέλαια, χωριστά για κάθε ελαιοτριβείο.Κάποιες χρονιές, τα ελαιοτριβεία πληρώνονταν σύμφωνα με την απόδοση των ελαιοπυρήνων σε πυρηνέλαιο.Αυτά ήταν μυστικά, δεν έβγαιναν προς τα έξω. 

 Σαπωνοποιΐο.Από τα υπολείμματα των ραφινερί και από τα πυρηνέλαια κατασκεύαζαν σαπούνια, λευκά και το πράσινο σαπούνι της ΕΤΕΛ.

Άλλα τμήματα ήταν το μηχανουργείο, το θερμοστάσιο και το ξηραντήριο.

 Στη δεκαετία του ’50, μετά τον εμφύλιο, δούλευαν στο εργοστάσιο της ΕΤΕΛ, στο Ντίπι, περίπου εβδομήντα άτομα.Τους θεωρούσαν προνομιούχους και πολλοί έβαζαν «μέσον» για να δουλέψουν, γιατί εκτός από το καθημερινό μεροκάματο, είχαν και το ΙΚΑ. Πουθενά αλλού, δεν είχε ΙΚΑ στην περιοχή. Στο εργοστάσιο, το ΙΚΑ ήρθε το 1951. 

 Από δω πέρασαν και δούλεψαν άνθρωποι αξιόλογοι, εργάτες, μηχανικοί, ελαιουργοί, θερμάστρες, μέσα σε τραγικές συνθήκες και τραγικά συμβάντα. 

 Το εργοστάσιο της ΕΤΕΛ υπήρξε σημαντικός παράγοντας της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της περιοχής. 

 Η ιστορία του πυρηνελαιουργείου της ΕΤΕΛ αρχίζει το 1932.Μέχρι τότε, το πυρηνελαιουργείο Ντιπίου και ελαιοτριβείο μαζί, ήταν ιδιοκτησία της «Π.Μ.Κουρτζής ΑΕ».Το 1932, όμως η εταιρεία Κουρτζή δεν άντεξε στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 και αναγκάστηκε να εκχωρήσει το πυρηνελαιουργείο στην Ελαιουργεία Ελλάδας.Η ΕΤΕΛ το κράτησε μέχρι το 1985. Σήμερα λειτουργεί με την επωνυμία «Ελαιουργεία Αιγαίου». 

 Από το ημερολόγιο του Πολιτιστικού Συλλόγου έτους 2009. Κείμενο Ευάγγελου Σάλτα.

Ιούνιος 1975. Μεσημέρι Κυριακής στο καφενείο του Ευστρατίου Μπούρα

 

Iούνιος 1975. Μεσημέρι Κυριακής στο καφενείο του Ευστρατίου Μπούρα (Λαγός). Το μεσημέρι της Κυριακής το ούζο είναι το κάτι άλλο. Το λένε αυτοί που ξέρουν.

 Στη φωτογραφία, μπροστά με το καπέλο Μιχάλης Μελίσσας (Βύτσνου), όρθιοι από αριστερά, Αγγελής Χατζηπανώριας (Ριφάτς), Ανδρέας Τσότρας (σπάρος), Προκόπιος Σαμαράς (Πουπ),Χαρίλαος Λαφτσόγλου (ψείρα ή κόνδα), στο μέσον Ευάγγελος Σάλτας (ζμέλ), στο βάθος αυτός που τρώει μακαρονάδα Ευστράτιος Αδαμαντόπουλος (τζιγέλ ή Κατάκους), όρθιος ο καφετζής Ευστράτιος Μπούρας (Λαγός). 

 Από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιππειου θυμάται τον Σόλωνα Λέκκα

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιππειου θυμάται τον Σόλωνα Λέκκα και τον μνημονευει για την προσφορά του στην Λεσβιακή παράδοση. Ήταν συχνός επισκέπτης του χωριού και πάντα μάς τιμούσε με τις εμφανίσεις του στις εκδηλώσεις μας.Στη φωτογραφία εμφανίζεται και ο Αντώνης Βλάχος που μάς "άφησε" και αυτός νωρίς.

Από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιππείου

Στη φωτογραφία, ο Αντώνης Σίμος ,έφυγε πριν λίγο καιρό, πάντα χαμογελαστός,Προκόπιος Καμάτσος και Ιωάννης Τσιριγώτης έφυγε και αυτός πριν χρόνια.

Aπό το φωτογραφικό αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιππείου

Φωτογραφία της στιγμής με το χρόνο όμως να τρέχει και να μη σταματάει, παρ'όλα αυτά τα πρόσωπα μένουν νέα στη φωτογραφία, έχουν εγκλωβίσει τον χρόνο κατά κάποιο τρόπο...

Ο χρήστης Zina έστειλε Σήμερα στις 6:1Φωτογραφια της στιγμής με το χρονο ομως να τρεχει και να μη σταματάει. Παρολα αυτα τα προσωπα μενουν νεα στη φωτογραφια. Εχουν εγκλωβίσει τον χρόνο κατα κάποιο τρόπ

Κυριακή του Πάσχα - Δευτερανάσταση στο Ίππειος

Περιφορά της Ανάστασης μετά την λειτουργία.Στη φωτογραφία μπροστά στο αρτοποιείο του Καλιγαρή και στο γαλακτοπωλείο του Ε.Κουτουκτσή.Οι δρόμοι που θα περνούσε η Ανάσταση ήταν άσπροι από τον ασβέστη.

Την Ανάσταση, την σήκωναν οι νέοι που θα φεύγανε μετανάστες στο εξωτερικό ή όσοι ήταν να πάνε στο στρατό.Στο δρόμο αλλάζανε.

Ο Χατζηδημητρίου(Ντελάλης) κάθε λίγο φώναζε το όνομα εκείνου που είχε σειρά να σηκώσει την Ανάσταση.

Στη φωτογραφία ο Γιώργος Μελίσσας.'Εφυγε στην Αυστραλία.

Μπροστά και γύρω από την περιφορά,γινόταν μάχη με τα "κλειδιά".Επικίνδυνο έθιμο.Δεν ξέρω αν γινόταν και αλλού.Μια σκόνη άσπρη,που την λέγανε χλωρική,την ανακατεύανε με θειάφι.Το μείγμα αυτό,το βάζανε μέσα σε θηλυκά κλειδιά ή σε σιδερένια λοστάρια,στα οποία είχαν ανοίξει μια τρύπα στο μέσον.Ήταν πιο ανθεκτικά αυτά.Μετά τοποθετούσανε ένα καρφί ή μια περόνη σιδερένια που να εξέχει και με δύναμη τα χτυπούσαν στον τοίχο.Γινόταν έκρηξη και θόρυβος μεγάλος.Ο κρότος ήταν δυνατός σαν ένα μικρό-μικρό πρυροβόλο.Στους ασβεστωμένους τοίχους άφηνε μια μαύρη απαλωνιά.

Μετά την περιφορά της Ανάστασης ,πήγαιναν στους φούρνους και έπαιρναν το "φουρνιστό" τους,ήταν αρνάκι γεμιστό που το ετοίμαζαν το Μέγα Σάββατο και το απόγευμα το πήγαιναν στο φούρνο μέσα σε ταψιά ή πήλινα πλακερά.

Οι φουρνάρηδες ξενυχτούσαν το Μ.Σάββατο και πρόσεχαν πολύ το ψήσιμο, γιατί γίνονταν παράπονα και σχόλια.

Αυτό ήτανε το Πασχαλινό τραπέζι.

Η σούβλα και η μαγειρίτσα δεν είχαν φθάσει ακόμα στο χωριό.

Το απόγευμα κάνανε κούνιες,κοπέλες και μεγάλες γυναίκες.Καλή κούνια γινόταν στον πλάτανο,στο πάνω χωριό απέναντι από το τζαμί.Πρώτα έλεγαν το "Χριστός Ανέστη" και μετά τ'άλλα τραγούδια.

Το βράδυ έβγαιναν βόλτα στο δρόμο της αγοράς.Κόσμος πολύς από τα γύρω χωριά από Μυτιλήνη,Γέρα,Πηγή,Αγ.Παρασκευή και από άλλα μέρη.

Αυτό γινόταν κάθε Κυριακή και σταμάτησε όταν βγήκε η τηλεόραση.

Κείμενο Ευάγγελος Σάλτας

Aναμνήσεις από το Ερασιτεχνικό Θέατρο στο Ίππειος

Έφυγαν πρόσφατα απ τον κόσμο τούτον δυο κυρίες που ζούσαν στην Αθήνα, και που η προσφορά τους ήταν σημαντική για το ερασιτεχνικό θέατρο του χωριού μας.

Στη φωτογραφία

Η  Ντίνα Κουτουκτσή (με λευκό φόρεμα) στο έργο «Το γεφύρι της Άρτας» του Γ.Θεοτοκά, στον ρόλο της  γυναίκας του πρωτομάστορα (1959-1960).

Στο έργο «Ματωμένος Γάμος» του Λόρκα στο ρόλο της μάνας. (1972-73)

Ανδρονίκη Σινάνη-Κολοκοτρώνη, υποβολέας στο Γεφύρι της Αρτας.Προβα κάθε βράδυ στο αποστηρωτήριο.Ειχε μάθει απ έξω, σχεδόν όλο το έργο. Όταν μετά από καιρό βρισκόμασταν, δεν είχε ξεχάσει τα λόγια. «Σκιά της νύχτας, δαίμονα μπερμπάντη και ασίκη».

Να στε καλά εκεί που είστε, κορίτσια, γυναίκες της εποχής του ’60. Χρόνια αθώα και απονήρευτα που δεν θα ξανάρθουν ποτέ πια.

Στο καλό Ντίνα, στο καλό Ανδρονίκη.!!!!

Ο πρόεδρος του συλλόγου, Βαγγελης Σαλτας.

Εφυγε ο "Θεόφιλος" της μουσικής παράδοσης της Λέσβου και της Μικράς Ασίας

Έφυγε ο "Θεόφιλος" της μουσικής παράδοσης της Λέσβου και της Μικράς Ασίας.
Τραγούδησε σ'ολη την Ελλάδα και την Κύπρο που τον αγαπούσαν.
 Ήταν ο Σόλων που στη Θεσσαλονίκη ξεσήκωνε τον κόσμο με τα μουσικά ακούσματα-αμανέδες της Λέσβου και της Μικράς Ασίας και όπως έλεγε πουθενά άλλου δεν ακούγονται αυτά. Μονό στη Λέσβο.

Ερασιτεχνικό Θέατρο στο Ιππειος - 27 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Tο γεφύρι της Αρτας του Γ. Θεοτοκά(1959)

Γ.Χατζηπαναγιώτης (πανανός)-Απ.Πιαλές, Ευστρ.Καλλονιάτης,Π.Κουρέλλης,Ε.Τσότρας,Ευστρ.Κουτουκτσής,Ντίνα Κουτουκτσή και Ε.Σάλτας.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιππείου θυμάται την παγκόσμια ημέρα Θεάτρου με μια αναδρομή στο παρελθόν, με παραστάσεις ερασιτεχνικού θεάτρου από κατοίκους του χωριού.

Δευτερανάσταση στο Ίππειος το 1958!

Δυτερανάσταση στο Ίππειος,ένα έθιμο που γιορτάζεται, στο χωριό, ανήμερα του Πάσχα.Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου και απεικονίζει την περιφορά της Ανάστασης στο χωριό  το 1958.

Στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης του 1932 βραβεύτηκαν τα σύκα Ιππείου!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας "Σκορπιός" με ημερομηνία 15-10-1932 τα σύκα Ιππείου βραβεύτηκαν στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης του 1932.
Πρόκειται για τα σύκα του Π.Σωτήρχου και το αναμνηστικό από την βράβευση του εκτίθεται στην ετήσια Γιορτή Σύκου που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος.

Φωτογραφίες από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου, στο πανηγύρι της Αγιάς Φωτιάς

Φωτογραφίες από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου, στο πανηγύρι της Αγίας Φωτεινής (Αγιάς Φωτιάς) στους Λάμπου Μύλους, την Λαμπροπέμπτη.
Τότε που οι άνθρωποι έκαναν παρέες και μιλούσαν μεταξύ τους και τραγουδούσαν,απλά με κόκκινα αυγά, καθόταν κάτω απ τις ελιές, στις πεζούλες και γέμιζε η περιοχή, με φωνές και παιδιά, γύρω από το ξωκκλήσι της Αγίας Φωτεινής.
Από τον Πολιτιστικό Σύλλογο, έτσι,για να μην ξεχνάμε.

Το φωτογραφικό αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ιππείου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιππείου διατηρεί φωτογραφικό αρχείο που απεικονίζει τη ζωή,τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής του χωριού, από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τις μέρες μας.Μέρος του εκτίθεται κάθε καλοκαίρι, στην έκθεση παλαιάς φωτογραφίας, στο πάρκο Ιππείου.
Στόχος του Πολιτιστικού Συλλόγου είναι η δημοσίευση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρος του στο κοινό,προκειμένου να διατηρηθεί η ιστορική μνήμη και η παράδοση του χωριού.